نيايش به خدا

« 716»

(216) (و من دعاء له (عليه ‏السلام) ) اللَّهُمَّ صُنْ وَجْهِي بِالْيَسَارِ وَ لَا تَبْذُلْ جَاهِي بِالْإِقْتَارِ فَأَسْتَرْزِقَ طَالِبِي رِزْقِكَ وَ أَسْتَعْطِفَ شِرَارَ خَلْقِكَ وَ أُبْتَلَى بِحَمْدِ مَنْ أَعْطَانِي وَ أُفْتَتَنَ بِذَمِّ مَنْ مَنَعَنِي وَ أَنْتَ مِنْ وَرَاءِ ذَلِكَ كُلِّهِ وَلِيُّ الْإِعْطَاءِ وَ الْمَنْعِ ( إِنَّكَ عَلى‏ كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِيرٌ).

ص716

 از دعاهاى آن حضرت عليه السّلام است (براى درخواست بى ‏نيازى و گرفتار نشدن بفقر) 1 بار خدايا آبروى مرا به توانگرى نگاه‏دار، و شخصيّت مرا به تنگدستى از بين مبر كه از روزى خواران تو روزى خواهم، و از آفريده‏ هاى بد كردار تو مهربانى جويم، و به ستايش كسي كه بمن ببخشايد وادار گردم، و به بدگوئى كسي كه بمن چيزى ندهد گرفتار گردم (اين دو صفت نكوهيده و از گناهان بزرگ بشمار مى‏ رود، زيرا ستودن بخشنده رو آوردن بغير خدا و شريك قرار دادن براى او است، و چه بسيار بخشنده‏ هائى كه از بدهاى روزگارند، و امّا بد گوئى از آنكه چيزى نداده جائز نيست، زيرا ممكن است از نيكان بوده و براى نبخشيدنش عذرى داشته باشد) 2 و تو پس از همه اين گفتار صاحب اختيارى كه ببخشائى يا نبخشايى، زيرا اختيار و توانائى بر هر چيز بدست تو است.